مصاحبه با یک دانشجوی ایرانی در تورنتو
یکی از حالت‌ها و وضعیت‌های مهاجرت، اخذ ویزای دانشجویی است و افرادی که تصمیم به مهاجرت به این روش می‌گیرند اغلب ناچارند به‌صورت انفرادی و تنها مهاجرت کنند و ممکن است فامیل و یا دوست نزدیکی در کشور مقصد نداشته باشند و این مسئله آنان را دچار استرس و نگرانی می‌کند. امروز با یکی از هموطنان عزیزمان به‌نام امیر که به روش دانشجویی و به تنهایی به کانادا و تورنتو مهاجرت کرده‌اند مصاحبه و گفتگویی داشتیم تا پاسخگوی برخی سؤالات شما عزیزان در همین رابطه باشیم.
امیر عزیز که در ایران دارای کسب‌وکار خانوادگی بودند، تصمیم به مهاجرت به روش دانشجویی گرفتند و با اطلاع از سختی‌هایی که پیش‌رو داشتند به تنهایی به کانادا مهاجرت کرده ولی چون دوستان صمیمی بسیاری در تورنتو داشتند خیلی احساس تنهایی نکردند و حتی آنان به امیر اجازه ندادند که خانه اجاره کند و امیر در خانه‌ی دوستان خود مستقر شد. پس از چندی امیر جان به مدت ۶ ماه در دانشگاهی که مشغول به تحصیل بودند به صورت داوطلبانه و رایگان کار کردند و پس از کسب تجارب بسیار در این مدت، کادر دانشگاه که برای پرورش یک نیروی کارآمد زمان و انرژی صرف کرده بود تصمیم به استخدام او گرفت و پیشنهاد کار به وی دادند و این فرصت را در اختیارش قرار دادند که به‌صورت پاره‌وقت در دانشگاه مشغول به کار شود. امیر جان عنوان کردند که بر خلاف تصور بعضی‌ها بر این مبنا که برای کاریابی در کانادا باید جسور و زرنگ بود اظهار کردند که این چنین نیست و اگر هرکس طبق ضوابط و اصول کاری پیش رود به راحتی می‌تواند کار مناسب در این کشور را بیابد. همچنین عنوان کردند که درآمد حاصل از کار دانشجویی کفاف تمام مخارج در کانادا را نمی‌دهد و دانشجویان با حقوقی که دریافت می‌کنند فقط می‌توانند مواردی چون مواد غذایی، هزینه‌ی رفت‌وآمد و کتب درسی خود را تهیه و تأمین کنند و برای هزینه‌های دانشگاه و یا اجاره‌ی خانه نیازمند تأمین مالی از طرف خانواده‌ها در داخل ایران می‌باشند. برای اطلاع از مابقی مطالب مطرح شده در این بحث شما را به دیدن این گزارش دعوت می‌کنیم.
